Tranzyt Wenus

Universum na podstawie drzeworytu XVIw.- rys. C. Flammarion, Holzschnitt, Paris 1888 r.

Aktualny obraz planety Ziemi oglądanej z nad centrum Polski.

Obrotowa Mapa Nieba autorstwa Pawła Matysa

Aktualne położenie Słońca oglądane przez SOHO - na zdjęciu wśród gwiazd,

zakryte "lizakiem".

Słońce przez SOHO i SDO z ostatnich dni.

Obserwacje Słońca są dokładne i potrafimy przewidywać skutki wzmożonej aktywności naszej gwiazdy na Ziemi – obserwujemy je w sposób ciągły zapobiegając ewentualnym zniszczeniom. Najpiękniej widać zorze polarne na Ziemi jako skutek wzmożonej aktywności naszej gwiazdy dziennej.

Duża aktywność Słońca daje tak piękne zorze. Źródło: wikipedia.org

Wiatr słoneczny, który tworzy w nasze ziemskiej magnetosferze zorzę polarną.

Magnetometr HAARP

Absorpcja dobowa jonosfery obserwowana przez HAARP.

23/24 cykł aktywności plam Słońca.

Aktualna emisja radiowa Słońca na 3 częstotliwościach w zakresie decymetrowym.

Wzmożona aktywność Słońca w cyklu 11 letnim.

                                           Księżyc

Księżyc na łódzkim niebie

Planety

Pluton i Charon - wizja artysty.

Obrót prawdziwy Jowisza względem obrotu Ziemi.

Księżyce Galileuszowe  Jowisza:

Aktualny widok:

księżyców galileuszowych Jowisza wg. SKY & TELESCOPE

 wg. Pat i John Cuckney - strona internetowa

Minima Algola:

Gwiazda zmienna Algol będąc w jednym z okresowych minimów, wielkości gwiazdowej 3,4 zamiast zwykłej 2.1, na kilka godzin świeci słabiej koncentrując się na podanej wyżej godzinie. Światło Algola potrzebuje  kilka godzin na blaknięcie i powrót do normalnego świecenia. Poniżej rysunek pokazujący wielkości trzech gwiazdek w pobliżu Algola, wykorzystamy ich  jasności do oceny jasności zmiennej. Algol znana już w starożytności gwiazda zmienna. Jest ona przedstawicielem grupy gwiazd zmiennych zaćmieniowych. Jasność Algola ulega zmianom w okresie 2,867 doby. Główny składnik układu ma promień 3 razy, a masę 5,2 razy większą niż Słońce. Drugi składnik, o masie Słońca, ma promień 3,8 razy większy niż Słońce. Algol jest układem fotometrycznie potrójnym, z występującymi w jego widmie periodycznymi zmianami w okresie 2,87 doby i 1,783 roku.

Powyższy rysunek podaje jasności trzech gwiazdek w pobliżu Algola, wykorzystamy je do oceny jasności zmiennej. 

Mirydy, miry – typ gwiazd zmiennych pulsujących, charakteryzujących się czerwoną barwą, okresem pulsacji dłuższym niż 100 dni i zmianami jasności o więcej niż jeden magnitudo. Są to czerwone olbrzymy w późnych stadiach ewolucji, które za kilka milionów lat odrzucą zewnętrzne warstwy swej atmosfery, tworząc w ten sposób mgławicę planetarną, same zaś staną się białymi karłami.

Omikron Ceti (Wieloryba), zwana "Mira" czyli "Cudowna_Heweliusza". Odkryta pod koniec XVI wieku, gwiazda zmienna z periodycznymi zmianami jasności. Osiąga 2,0  magnitudo podczas maksimum jasności, podczas minimum jasność jej spada do 10,1 magnitudo.

Najbliższe przewidywane maksima omikron Ceti:

 1. 2012.08.21-31;

 2. 2013.07.21-31;

 3. 2014.06.21-31;

 4. 2015.05.21-31.

W sierpniu 2007 roku NASA ogłosiła, że czerwony olbrzym, wchodzący w skład systemu i poruszający się z prędkością 130 km na sekundę pozostawia za sobą znaczne ilości materii, co sprawia, że gwiazda posiada ogon podobny do komety. Szacuje się, że ma on długość 13 lat świetlnych, czyli 20 tysięcy razy więcej niż odległość od Słońca do Plutona. Ogon gwiazdy widoczny jest tylko w świetle ultrafioletowym i składa się przede wszystkim z tlenu i węgla.

Inicjatorzy projektu SETI ("Search for Extra-Terrestrial Intelligence") postanowili rozpocząć poszukiwania innych cywilizacji. Projekt SETI opiera się na uniwersalności praw fizyki (potwierdzonej przez astronomiczne obserwacje). Program SETI, rozpoczyna nowy etap pracy. Naukowcy skierowali nasłuch w kierunku obiecujących egzoplanet odkrytych przez Teleskop Keplera.

Drugiego lutego 2011 roku nastąpiło omówienie opublikowanych danych z misji Keplera. Kepler obserwuje od 7 marca 2009 r. ponad 155 tysięcy  gwiazd z jednego wycinka nieba, położonego w gwiazdozbiorze Łabędzia.  Łącznie zarejestrowano  1236 kandydatów  na obiekty planetarne. Wśród zarejestrowanych kandydatów jest  68 obiektów o wielkości zbliżonej lub mniejszej od naszej planety,  288 obiektów kategorii "super-Ziemia", 662 obiekty porównywalne wielkością z Neptunem, 165 egzoplanet o wielkości Jowisza i 19 obiektów większych od Jowisza.  Spośród tych kandydatów 54. obiekty krążą w ekosferach  swych gwiazd  jeden z nich jest mniejszy od Ziemi. Do 5 kwietnia 2011 roku sonda Kepler odkryła 1236 planet. Naukowcy na podstawie dotychczasowych wyników sondy szacują, że w naszej Galaktyce może być około 50 miliardów planet.

NASA Kepler Mission / Dana Berry