Historia budowy

łódzkiego planetarium.

Historia budowy planetarium w Łodzi

Oficjalne uruchomienie urządzenia planetarium nastąpiło 1 września 1984 roku wraz z otwarciem SOPP PiOA w Łodzi przez pierwszego dyrektora placówki oświatowej o charakterze dydaktycznym w zakresie astronomii. Jako konsola planetarium zostało wpisane do książki inwentarzowej w 1998 roku zgodnie z decyzją dyrektora Mieczysława Borkowskiego na wniosek kolejnych kontrolujących placówkę. Ekran sferyczny o średnicy 6 metrów na którym jest wyświetlanych przez konsolę 6058 gwiazd wykonali pracownicy z Ostródy podobnie do konstrukcji jachtów z żywic i mat szklanej waty. Idealnie sferyczne kopyto żelbetowe pokryte siatką, przygotowane wcześniej przez łódzkie zakłady sztukatorskie dla idealnej gładkiej powierzchni gładzi gipsowej posłużyło do wykonania dwóch ekranów. Pierwszy ekran pocięty na 8 części został przetransportowany do Piotrkowa Trybunalskiego I Liceum Ogólnokształcącego w ramach wymiany z SOPP PiOA w łodzi za wykłute ręcznie diafragmy 24 rzutników nieba gwiaździstego do konsoli planetarium. Nauczyciel I LO Zbigniew Solarz wykonał trzy kopie kłutego przez siebie nieba dla Łodzi. Zostały one od 1982 roku oprawione przez Romana Bogackiego pod kontrolą Zbigniewa Solarza i menadżerskich czynów Mieczysława Borkowskiego w trzech kolejnych kompletach 24 rzutników konsoli planetarium. Pomagali w tym pracownicy i kierownicy łódzkich zakładów od optyki, narzędzi medycznych, chemicznych, obróbki metali oraz warszawskich zakładów optycznych. Władze oświatowe pomagały w realizacji inicjatywy Mieczysława Borkowskiego i innych miłośników astronomii PTMA.